Waxaan ku Bilaabay Magaca Eebaha Naxariista Guud Naxariista iyo Mida Gaarka ahba

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

Maxaybay is waydiinayaan.

عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ﴿١﴾

Warkii waynaa Xagiisa.

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴿٢﴾

Kaas ay isku Qilaafeen dhexdiisa.

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ﴿٣﴾

Saas ma aha ee way ogaan doonaan.

كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴿٤﴾

Katib saas ma aha ee way ogaan doonaan.

ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴿٥﴾

Miyaannan Dhulka gogol ka yeelin.

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا﴿٦﴾

Buurahiina ka yeelin Dhagabyo.

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴿٧﴾

Miyaannaan idinka abuurin Noocyo.

وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا﴿٨﴾

Miyaannan hurdada Raaxo idinkaga dhigin.

وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا﴿٩﴾

Habeenkii waxaan ka yeelnay Asturaat.

وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴿١٠﴾

Maalintiina waxaan ka yeelnay waqti ceeshka la raadsado (waqti shaqo).

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا﴿١١﴾

Waxaan ku dhisnay korkiina toddoba ad adag. (toddobada samo)

وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴿١٢﴾

Waxaan sameenay faynuus iftiin badan(Qorraxda)

وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا﴿١٣﴾

Waxaan kasoo dejinay daruuraha xagooda biyo shubmaya.

وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا﴿١٤﴾

Si aan ugu soo bixino Raashin iyo Daaq.

لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا﴿١٥﴾

Iyo Booro isku duuban (kulansan)

وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا﴿١٦﴾

Kala baxa Maalinteedu waxay ahaaday waqti og’an.

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا﴿١٧﴾

Waana maalin la afuufayo suurka oodna u imaaneysaan idinka oo kooxo kooxo ah.

يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا﴿١٨﴾

Samaawadkiina waa la furfuri waxayna yeelanayaan albaabo.

وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا﴿١٩﴾

Buurahiina waa la kaxeenayaa waxayna noqonayaan dhalanteed(dhaan dabagaale)

وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا﴿٢٠﴾

Naarta jahanama waa mid kambasho u saaxiib ahama (naarta jahanama way u darbantahay)

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا﴿٢١﴾

Dadka xad gudbay ayee u sugnaaday <jahanama> waana meel ay u laabanayaan

لِّلطَّاغِينَ مَآبًا﴿٢٢﴾

Wayna ku nagaanayaan dhexdeeda sanooyin

لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا﴿٢٣﴾

Ku dhedhemin mayaan dhexdeeda Qaboow iyo sharaab (wax la cabo)

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا﴿٢٤﴾

Waxaan ka ahayn biyo kulul iyo Dheecaanka ehlu Naarka.

إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا﴿٢٥﴾

Waa abaalmarin waafaqsan Camalkooda.

جَزَاءً وِفَاقًا﴿٢٦﴾

Waxayna ahaayeen kuwa aan rajeenin xisaabta.

إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا﴿٢٧﴾

Waxayna beeniyeen Aayaadkeena.

وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴿٢٨﴾

Wax walbana waxaan ku koobnay kitaabka (Qoraal).

وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا﴿٢٩﴾

Dhadhamiya la idiinmana ziyaadineno wax aan cadaab ahayn

فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا﴿٣٠﴾

Kuwa Allaah ka Dhawrsada waxay leeyihiin Liibaan.

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا﴿٣١﴾

Beero waawayn iyo Cinabyo way leeyihiin

حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا﴿٣٢﴾

Iyo Gabdho xuural Cayn ah oo isku da’ ah.

وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴿٣٣﴾

Iyo Galaas Qamreed oo buuxa.

وَكَأْسًا دِهَاقًا﴿٣٤﴾

Kuma maqlayaan janada dhexdeeda Hadal macno darro ah iyo Beenba.

لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴿٣٥﴾

Waa abaal marin rabigaa xagiisa ka ahaaday iyo siismo xisaab ah.

جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا﴿٣٦﴾

Rabiga khalqay Samooyinka iyo dulalka iyo inta u dhexeesa Allaaha Raxmaanka ah Mana hananayaan xagiisa hadal.

رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَـٰنِۖلَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿٣٧﴾

Maalinta Jibriil iyo Malaa'igtu Saf istaagayaan wax hadlayana ma jiro Ruux Eebe u idmo mooyee oo Hadal xaq ah ku hadla.

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّاۖلَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا﴿٣٨﴾

Maalintaasi waa maalin sugan (dhab ah) ee Qofkii doono Rabigiis xagiisa haga yeesho meel uu u noqdo.

ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّۖفَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا﴿٣٩﴾

Waxaannu idiinka digeenaa cadaab dhaw Maalinta uu Ruux walba arkayo waxay Gacmihiisa hormarsadeen Gaalkuna uu dhahayo shallaytadaydaay maan ahaado Carro.

إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا﴿٤٠﴾